Üç Yürek Bir Söz(şehbedreddin,cemsultan, ...

Üç Yürek, Bir Söz

(Bedreddin Cem Sultan Pir Sultan Abdal)

Toprak Adalet İsterdi

Zulüm gecelerinde yankılandı ilk nefesin,
Rumeli toprağına düşen bir kıvılcım oldun, Ve ardından bir kıyam yükseldi:
"Yaradan bir ise, kul niye bölünsün?"

Sen doğdun Bedreddin, Saraylar sustu, halk konuştu.
Senin adını dua gibi taşıdı analar,
Çünkü sen ferman değil, vicdan yazdın.

Eşitliğin adı sendin; Toprağı kardeş ettin, Ekmeği bölüşmekti senin cihadın.
Altın değil, adaletti senin servetin.

Ama korktu senden sultanlar,
Korktu çünkü sen sustuğunda
Kırklar meydanında yankılandın.
İpek urganla boğdular sözünü,
Ama senin fikrin,
Dağlara tohum gibi serpildi.

Bir halk düştü ardından, Ve ardından bir başka doğumla Yalnızlığın çığlığı işitildi.

Taht Değil, Onur Seçilir

Cem doğdu,
Tahtı değil, vicdanı taşıdı omzunda.
Bir kardeşlikten doğan ihanetin çocuğuydu o. Ne saraya ait hissederdi kendini, Ne de düşmana...

Gönlüne yerleştirdiği tek emir vardı:
"Ben padişah olmak için değil,
Adil olmak için geldim."

Ama fermanlar, yüreği bilmez,
Zindanlar, şiiri tanımaz...
Ve onun kalemi sustu,
Ama susarken bile yazdı:
"Özgürlük, zincirin ötesinde başlar..."

Sürgünde her geceye
Bir mısra bıraktı Cem, Rüyaları rutubetle çürüdü, Ama davası küllenmedi.

O sustu, Ama o suskunluktan Bir saz yanmaya başladı.

- Sözle Asıldık, İsyanla Dirildik

Pir Sultan doğdu,
Darağacının gölgesinde...

Daha beşikteyken tanıdı zulmün nefesini.
Ve o nefesi Bir ağıta değil, Bir ayaklanmaya dönüştürdü.

Sazı silah, sözü meydan oldu Çünkü bilirdi: "Bir ozan sustuğunda, Bir halk köteleşir."

İnancı boğmak istediler, Ama o daha gür söyledi:

"Dönen dönsün, ben dönmem." Bedenini astılar, Ama halk, sözünü yüzyıllar taşıdı.

Ne dumanı söndü Ne türküsü unutuldu.

Çünkü o, Cem'in gözyaşında Bedreddin'in duasında Kendini yeniden var etti

- Üç Yürek, Bir Söz

Bedreddin dedi:

"Ekmek bölüşülmedikçe dua geçersizdir."

Cem Sultan dedi:

"Tahta oturmak kolay, Ama hakikati taşımak zor."

Pir Sultan dedi:

"Boynum vurulsun, Ama diz çökmedim!"

Ve üçü birlikte haykırdı:

"Zulme karşı susma! Sözünü kaybeden halk, Toprağını da kaybeder. Biz sustukça, Tarih zehire bulanır."

"Ey insan! Kalemini bırakma! Sazını susturma! Çünkü hakikat, En çok unutanların çağında, Direnir..."

Hüseyin Erdinc
Üç Yürek Bir Söz
(Bedreddin-CemSultan-PirSultan)