Uç Uç Böceğim Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Sensiz olmadı.
Küçüğüm .

Tatsızdı bu yaz.

Bahçemde, olmadı erikler, kiraz.

Uçtu gitti avucumdan, uçuç böceğim.

Uçma, uçma, uçma dediğim.

Kelebeğin kanatlarına yazdığım niyaz?

Kabul olur mu?

Ihlamur kokulu dualar.

Gitme gitme gitme dediğim.

Ruhumun içinde beklediğim.

İsmin dilimden düştü ,gönlüme

Cam kırığı gibiydi, kanattı biraz.

Eksikti canım. buruktu, bu yaz!

Sensizlik ruhumda ağır bir enkaz.

HanImellerinin kokusu,

Sendin değerlim .

Bazen bir yaz yağmuru,

kirpiklerinde.

Gök kuşağı çıkardı o çok sevdiğim.

Gözlerinin bebeğinde.

Sen yoksun sandalyen de ,hüzün var şimdi.

Seyreder taş bina mavi körfezi.

Mazi canlanır adanın sokaklarında.

Kötü bir beste, yalnızlık, dudaklarımda.

Anladık bir kez daha. Olmuyormuş.

Kokun olmadan açmaz çiçekler.

Sensizlik bu adaya yakışmıyormuş.

Kuşlar bile, bu adayı, terkedecekler.

Bir dahaki yaz, gel.
Gel.. ne olursun?

Gel sandalyende, gururla otur. Saçların uçuşsun cam taraçada.

Ada meltemleri öpsün tenini.

Kıskanmam, razıyım tutsam elini.

Yıktım gururumu bozdum yemini.

Olmadı bir tanem.
Olmadı bu yaz.

Sensizlik içimde ,ağır bir enkaz.