Üç Sabır'ı Omuzla Şiiri - Abdullah Toroslu

Sabretmeyi bilmeyen, kamil insan olamaz
Bilhassa da bir mü’min; ona lakayt kalamaz
O, her derde ilaçtır ve her bab’a anahtar;
Yani onsuz bir salik, maksuduna varamaz.

Ona lakayt kulların, tenkidi var Kur’anda
Asra yemin ederek, derki; insan hüsranda!
İstisnası mü’mindir ve de Salih olanı
O ki; Hakkı ve sabrı salık verir her anda.

Muttakilik şartıdır, masiyet’e direnmek
Doğru olan aslında; her memnudan iğrenmek
Kim ki kaçmaz günahtan; bekler onu helaket
Bu önemli emir’i, mecbur bize öğrenmek!

En küçücük belada; feryat, figan ağlanmaz
Haktan gelen bir şeyden; yürek falan dağlanmaz
Zira bu bir deneme, yani kulun sınavı;
Ona isyan etmekle, huzur, sükun sağlanmaz!

Bazı şartlar altında, ağır gelse bir taat;
Etme ondan imtina, et Rabbine itaat!
Zira o az zahmete, çok rahmetler lütfeder;
Böyle Rahim Rahman’a, şükür eyle her saat!

Yaşadığın her sabrı, gayriye de ver salık!
İtirazı yeğleyip, olma zinhar kosalık!
Sabırsız kul eremez, asla kat’a murada!
Bunu senden isteyen, ben değilim o Halık!

Yani kuzum üç sabır; her kişinin gereği!
Daha açık tabirle; er kişinin gereği!
Sen şunları omuzla ve kulluğa devam de!
İmtihanı kazanıp, dik cennete direği!

Abdullah Toroslu
12.08.2012-İzmir