Donuk bir geceydi,
saat on ikiyi çoktan geçmişti.
Pencereye yaklaştım ve
lapa lapa kar yağıyordu,
sanırım ürküyordum.
Odamda yalınayak yürürken,
bir kaç adım,
fazla değil sadece bir kaç adım
atabildim;
Odamın en kuytu köşesine geçtim,
sırtımı duvara yasladım,
mezar kadar soğuktu,
irkildim!
Üzerim de,beyaz bir elbise vardı,
saçlarım siyahtı,
hafif topluydu,
dağınık arası bir şey.
Kollarımı kenetleyip,
oturdum mu,yoksa
yığıldım mı,olduğum yere ayrımsayamadım?
Henüz otuzundaydım
keza kendimi atmış yaş gibi hissediyordum;
kimbilir belki,
altmış yaş ruhunu giymiştim,
yada başka değişle
ben bu çağa ayak uyduramamışlığımın esiriydim.
Düşünüyorum da,
hani diyorum ki,
iliklerime kadar mavimsi olsam,
biraz siyaha çalsam
ve biraz da,beyaz olsam
belki,nefes alışımdan haz duyardım o vakit
kimbilir belki...
17/02/2012/
Meral MeriKayıt Tarihi : 15.3.2012 19:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!