Üç Ömer Şiiri - Hasan Fahri Tan

-I-
Bir Ömer geçti dünyadan
Oduncu oğlu Ömer…
Bir kılıç hamlesiyle
Kılı kırk yarmakta hüner
Neymiş gördü insanlık
Bir ömür geçti yolunda adaletin…

Ondan önce /hiç böyle/
Mahmuz darbeleriyle çatlamamıştı öfke.
Heybet,
Alıkoymamıştı yolundan İblis’i
Saydı mâsiyetini (1) bir bir
İki göz iki çeşme
Taş kandı suya
Pamuk tarlasına kalboldu sîne.
Çağ aştı,
Çağıldadı çağlarca
Kıt’alar ötesinden duyuldu sesi
Ve bir gün,
Dedi GANDİ:
‘’Ey Hindistan halkı,
Müslümanların Ömer’inin adaletini getireceğim size.’’
Bildi dost
Bildi düşman
Ömer denilse adalet…
Adalet denilse Ömer …

-II-
Bir Ömer de bizim köyden
Geçti ki sorma
Bağdaş kurup her yuvanın başında
Karınca sayıyor diye
Deliye çıkmıştı adı.
Bir karınca incitmemişti oysa…
Deli dediysem o kadar değil
Al yazmayı, selvi boyu bilirdi
Kırmızı fistanlı bir kız görmesin
Yürürdü peşi sıra gittiği yere kadar.
Bir bayram günü
Bir kadın topluluğu gördü Muhtar Neşet /uzakta/
Ve sordu Ömer’e:
-Bunlardan hangisini alayım sana?
Ne istediğini bilirdi Ömer
Hiç tereddüt etmedi cevabında
-Kırmızı fistanlısını Muhtar, kırmızı fistanlısını…
Beklenen cevabı almıştı Muhtar
Bir kahkaha attı
Bir kahkaha daha
Bir daha atacaktı ki yaklaştı kadınlar,
Tâ ki tanınacak kadar.
Kahkahası kesildi birden
Sesi kısıldı Neşet’in
Neşet
Zavallı Neşet
Nerden bilebilirdi ki kırmızı fistanlının
Kendi hanımı olduğunu…

-III-
Bir Ömer daha var ki /aileden sayılır/
Baksan, sana bakar tüm aynalarda.
Açıldımı ağzı adalet ile
Açısını ölçmek için pergel de yetmez
Avurtları fora yelken şişer de şişer
Köpük köpük Hak-Hukuk savurur meydanlara
Adalet dilinde vird-i zebândır(2) amma
Ki Hakk getire.

Öyle muhafaza/kârdır
Öyle muhafazakârdır ki
Kârını muhafazadan ibarettir bütün gayreti
Karınca saymasa da sayar kârınca
Bir görmelisin.
Bir de,
Eski gömleğini atıp üstünden
Kırmızı fistanı giydiği demde
Arz-ı endam eder tebdil-i kıyafet
Ne Gandi tanır onu artık
Ne Muhtar Neşet
Ömer, bir afet.

28.05.2012
1-Masiyet: Günah
2-Vird-i zebân: Dönüp dönüp aynı şeyleri söylemek, zikir