Üç Öküz İle Kurt Şiiri - Ahmet Karaaslan

(Mevlana menkıbelerinden şiirlerim)

Üç öküz bir arada,
Otluyorken merada,
Bir kurt bunları görmüş,
Yemeye karar vermiş.
“Önce düşman edeyim,
Parçalayıp yiyeyim.
Böl, parçala sonra yut!
Bundan başka yok umut...”
Her gün takip edermiş
Fırsat kollar gidermiş.
Bir gün gelmiş çayıra,
Öküzleri ayıra.
Otlarlar ayrı yerde,
Kara öküz ilerde.
Varmış onun yanına,
Kast eylemiş canına:
— Ey öküzler bakınız,
Şu bön arkadaşınız;
Yakışmıyor çayıra.
Bunun rengi kapkara.
Razı olursanız siz,
Ben de onu ücretsiz,
Çayırdan ayırırım,
Sizleri kurtarırım.
Size kalır çayırlar,
Dereler ve bayırlar...

Onlar çok memnun olmuş,
Fırsat vermeden dalmış.
Yıkıp yere yatırmış,
Dişlerini batırmış.
Üç gün geçmiş aradan,
Yine gelmiş dereden.
Sarı öküze gitmiş
Kurnazca sözler etmiş:
— Hey boz öküz şuna bak,
Arkadaşın çok ahmak!
Rengiyle övünüyor,
Seni küçük görüyor!
Gelme de imdadına,
Bakarım icabına...
Sana kalsın çayırlar,
Sular, dere, bayırlar...

Sarı öküz sevinmiş.
Gülmüş ve neşelenmiş.
Ona kalmış tüm otlak (?)
Düşünmemiş ki çatlak;
Bir gün sıra gelecek!
Kurt onu da yiyecek...

Kurt çıkıp gelmiş yine,
Demiş: — Hele bak şuna!
Gel yanıma hey densiz,
Sıra sende edepsiz!..

Kaçmış kurtulamamış,
Çıkar yol bulamamış:
— Kurt kardeş gel eyleme,
Ne olur beni yeme!
Seninle dost olalım,
Birlikte yaşayalım...

Kurt demiş ki: — Vay ahmak!
Dostları sattın kaypak!
Öküzden dost edinmem,
Yiyeceğim vazgeçmem.

Öküz demiş: — Birader,
Alnıma yazmış kader.
Candan kolay geçilmez,
Tecelliden kaçılmaz.
Azıcık sabret hele dur,
Bana biraz süre ver.
Dünyada kalanlara,
Nasihatle onlara
Hâlimi anlatayım,
Bir ibret aktarayım...

Kurt ona izin vermiş,
Öküz şöyle söylermiş:
— Ey geride kalanlar,
İbretten anlayanlar.
Üç arkadaş, üç candık;
Düşman sözüne kandık.
Hırsımıza kapıldık,
Aldatıldık, yanıldık…
İbret alın hâlimden,
BEN ÖLMÜŞTÜM İLK GÜNDEN…

Ahmet Karaaslan (Dedem Korkut)
16/02/2000 – KAYSERİ