Üç Noktalar Şiiri - Nadire Pınar Genç

Renkleri hiç bilmemiş bir imzanın
Tüm imgelerini yıkar gibiydin
Gelişin bir şarkıydı seslerden çok uzak
Tılsımına uzak düşmüş sevda gölgelerinin
Efsane türküleri sanılmasından olsa gerek
Ruhunda yırtıp atılmış şiirlerin bakışları vardı
Ve kurtulmuş bir yalnızlığın kalabalıkların tuzağından
Tüm seslenişler tükendiğinde başlardı gecelerin
Gündüzlerin yalın bir senfoniydi kendi sessizliğinde
Adımların akardı dizelerime
İmkânsızlık mevsiminin gözyaşları süzülürdü
Pencereden yağmur niyetine
Sesinde tüm kartalların uçuşu vardı
Bozkırların yuttuğu dumanlı düşlerde
İnce bir yürek sızısı olur
Üflerdin rüzgârlarla duruluğun tozlarını üzerime
Ege’nin çiçeklerine toplardım kucağıma
Ve bunun gibi bitiremediğim şiirlerin
Üç noktası olurdun masalların ovasında...