Üç Nokta Şiiri - Ali Yılmaz

Sana mecnun olmakla başladı bu kalabalık çöllerde hayat
Kuma can verdi sevdam yangın çıkardı darağacı gölgelerinde
Kandiller yanıyordu ve susuluyordu yıldızların göğümüze çıktığı demde
Aşkın göğsüme düştüğü yerde saçlarıma çığlar düştü
Yangın yarısı siluetin düştü düşüme
Hangi papatya yaprağı tartar yalnızlığımı şimdi
Yorulur yorgunluklarım karanlığında gölgelerin
Kaç mevsim çürütürüm sana göz kapaklarımda
Sana, okyanus dolusu yaşlar akıtıyorum yamaçlarımdan duyuyor musun?

Ruhum ufkunda serap izleri taşır
Nereye gider bu divane başım kime danışır
Hayat dediğin bir yalanın aynadan yansıyan gerçek yüzü değil mi zaten
Varsın oda sana kul olsun bir yalanda benden olsun
Gel birde bana sor aşkın üç harfini
AArdına düşmüşse karanlığı
ŞŞüphe yok düşürür elden ayaktan adamı o zalim krallığı
KKaranlığı da var aydınlığı da acep hangisi ağır basar olduğunda varlığı
Kaçmam kaçamam sana hapsolmuş bir hasret bendeki
Sana üç noktanın ardındaki sırrı getirdim görüyor musun?