Üç meyve Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Hekim lokman sonbaharda kırlarda gezerken, bakıyor çobanlar süt sağmışlar içiyorlar. Süt o kadar kalın ki yağ bağlamış zor dökülüyor. Hekim lokman diyor ki, eyvah bunların hiç biri sağ kalmaz. Arada zaman geçer kış bitmiş ilkbahar başlamış, hekim lokman gene kırlara çıkıyor merak ediyor, acaba çobanlar yaşıyor mu? Bakıyor ki, koyunlar kırlarda, çiçekleri taze otları koparıp yiyorlar, çobanlar da taze süt sağmış içiyorlar. Hekim lokman bir kırlardaki çiçeklere bakıyor, birde sütte bakıyor, kendi kendine diyor ki, vay be bunlar bendende hekim. Aslında çobanların hekimliğinden falan değil de, onlar karınlarını doyurmaya çalışıyorlar. Bende hekimliğimden falan değil de şiirimin gelişine göre yazıyorum doktorlar bana kızmasınlar. Üç meyveden ilaç çıkardı da.

ÜÇ MEYVE

Şu üç meyve birçok derde devadır
Taze incir kuru üzüm çilektir
Şu üç şeyde bir vücuda revadır
Salim kafa sağlam mide bilektir

Görünmek istersen daha genç çağlı
O zaman olmasın yemeğin yağlı
Duanın kabulü üç şeye bağlı
İman ile takva birde dilektir

Mülkün sahibi var gerek yok gama
Küllü şeyi yetiştirir akşama
Anaların hepsi güzeldir amma
Fakat benim anam sanki melektir

Kişinin özünde olursa ihlâs
Babasına dahi etmez iltimas
Kimi altın işler kimisi elmas
Kimin işi ise kalbur elektir

Eğer kulun varsa biraz merağı
Azmederse yakın eder ırağı
Ölümdür insanın en son durağı
Sebep ne hastalık nede felektir

Sözü fazla uzatmadan ne ise
Umarım ki herkes alır bir hisse
Bir vücudu şık gösteren elbise
Ceket pantol gömlek birde yelektir

Bu günün eşitse eğer ki düne
İşin seyri döner başka bir yöne
Çok çalıştı kavuşmadı bir üne
Çünkü Gürkani’nin şansı kelektir

Aşık Gürkani