Üç Kuruş Sen Şiiri - Eray Bayındır

Çıldırtıyor beni.
Bu insanlar, bu sesler.
Bu bakışlar, bu yüzler.
Hele geceler!
Geceler köşeye sıkıştırıyor.
Dört bir yanımı sarıyorlar.
Gırtlağıma sarılmış,
Tüm kiniyle açmış gözlerini
Dökül diyorlar.
Ceplerimdeki tüm sevdayı istiyorlar.
Üç kuruş ‘’Sen’’ im kaldı.
Bir onu vermiyorum. Bir sen kaldın.
Bir tek seni saklıyorum bu eşkıyalardan.
Dövüyorlar.
Geceler elimi kolumu bağlayıp dövüyor beni.
Şehrin her sokağında sürüklüyorlar.
Dizlerim kanıyor. Uyuşuyorum.
Cebimde üç kuruş ‘’Sen’le
Getirip önüne atıyorlar beni.
Sensiz gelen her gece, alıp senin önüne fırlatıyor beni.
Kanlar içinde ayağa kalkıp, yine gözlerine bakıyorum.
Yediğim dayak yetmezmiş gibi,
Üç kuruş daha ‘’Sen’’ koyuyorum cebime.
Tüm yaram, berem iyileşiyor bir anda.

Çünkü gözlerine bakıyorum.
Çünkü,
Çünkü güneşin doğuşunu seyrediyorum
Gözlerinin kuyusunda.
Sonra eğip başımı,
Gerisin geri dönüyorum.
Sürüldüğüm sokaklardan,
Süründüğüm sokaklara.
Oturup şiirler yazıyorum sonra.
Belki bir gün, şu eşkıya geceler
Şu sürtük kâğıtları getirip önüne fırlatır.
O ahu gözlerini gezdirirsin üstünde.
Önünde çırılçıplak yatan dizelerin.
Bana inanmazsın bilirim.
Bari gecelere inan.
Her şeyimi olduğu gibi
Karanlığımı da alıp sana getiren,
Eşkıya gecelere inan.
Bari o,
Geceleri ansızın çalışıp
İçini ürperten kar küresine inan.
Ve o her şeyi evirip çeviren,
Tek düşmanımız
Zaman.