Üç kuruş Şiiri - Müyesser Doğan

Günlerden hercai,
Son meteliğine kadar harcadım sabrımı.
Son selamı kıskandım sen den .
Hor gördüm,hayıfladım,
Yine kendimi kendimle yargıladım.
Suçu yok kederin,
Ne kadar masum hislerim.
Ben yine ruhumu astım,
Bir Ankara gecesin de.
En çok ben yıkabilirim hayallerimi,
Enkazımı içim de taşıyorum bak,
Nasıl bir iz bıraktı yürek yangınlarım.
Birgün uyanırmıyım,
Uykuya doğmuş gözlerle,
Bir gün de,
kendiliğinden bozar mı sükunetimi
Kahkahalarım.
Çok da birşey değil be hayat,
Üç kuruşluk sevda düşür yüreğime