Üç kıtaya hâkimken dün Şiiri - Şükran Be ...

Üç kıtaya hâkimken dün…

Ay bulutta kalmıştı,
Güneş ufukta sönmüştü.
Üç kıtaya hâkimken, …
Eli kelepçeli bir mahkûm gibiydik o gün…
Bu kadar hilali görmemiştik üzgün!
Çığlıklar, çığlıklar vatanın üstünde kara bulutlar.
Cihanın dört ucuna korku salan bu ordu,
Servle bağlanmıştı eli kolu.
Esarete vurulmuş bir gonk:
Milletimin üstüne çökmüştü gece gibi,
Yurdumun her köşesi dile gelse de,
Anlatsa düşmanın zulmünü…
Kazım Karabekir paşa bir kartal haşmetiyle,
Gök gibi gürledi kılıcın pasını sile, sile,
Seslendi arkaşlarına haydi elele.
Destanlar yazdı dırdı ülkesine,
Tekbirlerle yürüdü düşman üstüne.
Allah, Allah Nidâları ile,
Vurdu tarihe yol açan kılıcını…
Seslendi ordusuna hey kahraman askerim!
Atalarına bak, esir yaşamadı neslin,
Vur taslarla Türkün kanını içenleri vur,
Vur vatanımıza göz dikenleri vur!
Bir kasırga esti, kanatlandı süvariler,
Düşmanın üstüne çullandılar hep beraber,
Bozguna uğradı düşman yıldırım düşmüş gibi:
Erzurum Sarıkamış, Kars, Sakarya…
Bütün cepheler temizlendi düşmandan…
Kapandı kara delik ağardı ufuklar
Arkadaşlarıyla yürüdü kazım Karabekir paşa,
Hürriyete uzayıp gidiyordu yollar
Tek, tek kaybedilen Osmanlı yurdu
Büyük Türk cumhuriyeti olarak yeniden doğdu.
İstiklâlini alan milletim bayrağıma selâm durdu
Yaşamasın milletim yine böyle bir korkuyu,
Bu baharlar, bu renkler, sürsün asırlar boyu!