Üç Kere Şiiri - Batıkan Kaymaz

Susturuyor dilimi
Yeniliğe acıyorum gözümü
Hafıza kaybından ölü anılar
Hangi acıya, mutluluğa varsam
Ensemde
İnce ses
Kulak kabartıyorum

Üç kere fısıldıyorlar ismini
Üç kere...
Tüm güçsüzlüğüm olduğunu
Bilmeyen yok artık
Bir ses duyuyorum
Etekli bir kız çocuğu geçiyor önümden
Herkes senin silüetinde
Kalelerimi savunamıyorum
Yoruldu bileklerim beyaz bayrak sallamaktan
Üç kere fısıldıyorlar ismini
Mideme üç yumruk

Her şeye sahip, sana yalnız
İçinde sen olmadan beş para etmeyen
Harikalar kumpanyası dünya
Oynayıp bana verdiğin rolü
İniyorum sahneden
Üç kere ensemde ismin
Çeneme üç aparkat

Üç kere fısıldıyorlar ismini
Üç kere...
Büyük bir isyan başlıyor yurdumda
Önce kalbimi, sonra beynimi zapt ediyor piyonların
İndiriyorlar tahtımdan
Soytarının soytarısıyım artık
Anlatacak hiç bir şeyim yok senden başka
Güldürmek yerine hüzünlü hikayeler bırakıyorum adımlarımda
Senden yadigar..

Üç kere fısıldıyorlar smini
Üç kere...
Hakkımda hüküme
İdam diyorlar
Boynuma üç boğum ilmik

Son isteğimi soruyorlar
Üç kere söylüyorum ismini,
Üç kere..
Son sesimle son nefesimde..