Üç Kel Şiiri - Cumali Bayır

Şahına sorduğunda köle
Bunlar kimdir diye
Güçlü(ler) ve zavallı(lar) denilince
Şanına çoktan aldanmıştı
Toprağı kokladı
Göğü tarttı
Kesesindekileri tarttı
Uyuyordu
Uyutulmuştu
Uyuyacaktı

Ama
Uyanmalıydı
Toprak yorgandı
Kış uykusuna, kalbi yatmıştı
Gözleriyle aştı sınırları
Bu çağda imkan vardı
İbrahim (as)'de bu kadar imkan mı vardı
O anlamıştı
Zalimi, toprağı, göğü, katili, katilleri
Put değildi tabiki
Suç putta mıydı yoksa yapanda mı
Yoksa tapanda mı

Üç kel ama saçsız değil
Taçsız
Şeytan zincirliydi
Terliği tersti
Taçsız kralların olduğu nizamda
Hangi nizama şeytan ihtiyaçtı?

Ama
Uyanmalıydı
Siyonist, kapitalist, bilmem ne ist
Ama insanist değil
Kanaatleri aynı
Bu nizamda eğil
Ciğerler yanıyor, yakıyorlar
Yalnızca insan mı canlı
Hayır aklı olan yalnızca insandı
Ama değil mi o et parçası kalp
Onsuz hangi insan insandı

Uyanmayacaktı
Zelzele vuruyordu
Yangınlar çıkıyordu
Boğuluyorlardı
Dert bunlar değil mi
Şehit değil mi onlar
Hangi dilsiz şehit olmuş
Hangi kitap yazmış
Hangi insan
Kalp olmadan
Kendini insan saymış
Akıl var diye mi bu fikir
Söyleyin bana
Üç kel aynı yolda yürürken
Aynı yolcu iken
Aynı gömleklere sahipken
Hangi kan
Onlara saç çıkartır?