Üç Kafadar Şiiri - Ahmet Arslan

Bugün üç beş kafadar doplanacağız,
Yalvar yakar çul çaput topladığımız bir akşam için,
Başı boş hülyanın çapkınlığını bırakıp bir yana,
İçelim dedik...
Rakısız,
Kadehsiz...
...
Hep yalnızlıktan şikayet ettiğimiz bu dünyayı,
her defasında ağlayıp sızlayan biz değil,
Biraz da yalnızlık tadacak...
...
Nasıl küle döner, bir kıvılcıma yaslanmamışsa ateş,
Dünya, ki hiç doğmamışsa bir sabah güne aç,
Nasıl doyurabilir kedersiz,
Gözümde güneşin en sevgili yerinde,
Mutluluk çıkagelecek mi ansızın?
Kim bilir...
...
Tek derdimiz bu,
Tek sebebimiz vay vay...
...
Ah! Şimdi en uzağında ülkemin,
Kafamdakileri elleriyle yoğuran kadın,
Sen olsaydın yanımda,
Elim böğrümde sancıyı nasıl da sıkardın avuçlarında,
Bin bir kez dudaklarında hep aynı soru,
Hep aynı soru,
Nasıl, geçti mi ağrın?
Ve...ben,
İlahi bir çarenin nefesinle yaklaştığını duya duya,
Rahatlıyorum.
...
Ayrılıkların saklandığı korkuları dağıtmış hayat,
Her kalbe, her sevgiye birer birer,
Herkesin nasibi vardır işte,
Ayrılık bizim de nasibimiz...
...
Tek derdimiz bu,
Tek sebebimiz...