Gülümse Bu Ayrılığa Şiiri - Ahmet Arslan

bir gece uçurumu sendromu bu,
metropol kulvarlarını yokladığım her hangi bir iltica,
hiç kaldığını fark etmenin taş yığınları,
biraz yağmur kokulu,
ve bir gülümseme, basık tavanlı uykularında umudun,
gözlerime çöken...
...
çelişkili merakımı gezdirdim üzerinde,
günahın ayak izlerini kar zamanında kaybederek,
tan ağarıncaya dek yalvardım,
gökyüzü, karanlığından vazgeçsin diye...
...
ve yalın olabilmeyi heceleyen içimdeki ses,
bu kaçıncı ıslıktır şehri uyandırıyorsun,
hep kaçabilmeyi istediğimde kayıtsız,
bir yerde tutuklanmanın tedirgin adımlarını,
üstüme salacaksın neden?
...
bir sevgili dudağında beklemek sevgiyi,
yahut gelince kavuşmak bütün dünyayı bırakarak bir yana,
sessizlikten çığlığı doğurmak gibi,
en derinlerinden uyandırmak,
bir kadın nefesini...