yaşarken delik bidonlarla taşıdım umutlarımı
ben vardım bidon boşaldı
şimdi ölüyüm kendime
çünkü umutlarımla kan grubum aynı
tükendim, tükettim umuda bağlı damarlarımı
ölüyken kendime suçlu kendime polis
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Umutların hiç tükenmesinnnn....Yüreğinde ....
Çok güzelll...Tebrikler...
Sevgiler....
Haldun Hakman dostumuza efsaneleri hatırlatacak ve gülümsetecek şiirler yazabilmen iyi bir şey Ahmet'ciğim..Arayışların doğru vadilerde devam ediyor..Güzel yazıyorsun
Biraz karamsar bakmissiniz gibi geldi bana sevgili Ahmet ama yinede siiriniz güzel olmus..Sevgilerimle: Samanyolu
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta