yaşarken delik bidonlarla taşıdım umutlarımı
ben vardım bidon boşaldı
şimdi ölüyüm kendime
çünkü umutlarımla kan grubum aynı
tükendim, tükettim umuda bağlı damarlarımı
ölüyken kendime suçlu kendime polis
kaybolup bulunmuşum şiir sokaklarında
nasılda esniyorum bir uçtan bir uca kendimi açarak
kızılca bir kıyamet koparken şakaklarımda
yaşarken, ölüyken dilde hep aynı türkü
ben kendime hasta kendime doktor
ah hüzün, acı hicran, keder
ahe neşe, mululuk, aşk plastik hepsi
gerçek! bendeki sadece ölüye esin nakli!
Kayıt Tarihi : 7.2.2004 21:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Çok güzelll...Tebrikler...
Sevgiler....
TÜM YORUMLAR (3)