Üç Günlük Dünyaya Bağlanma Gönül

Sen hiç kelebeklerin ardından koştun mu?
Gök kuşağının altından geçmeye çalıştın mı?
Sigara dumanını avuçlarına hapsetmeye uğraştın mı?
Hayaller kurup, peşi sıra dalıp gittin mi?
Umudu aradın mı gecenin ıssızlığında!
Çığlıkların, düğümlenip kaldı mı sessizliğinde!
Bir nara, bir haykırış, öfkenin izi gözlerinde!
Ölümün soğuk nefesi, hayatın yükü dizlerinde!
Karınca misali sırtlanıp dünyayı, gamıyla kederiyle.
Ördün mü kaderini, örümcek misali nakış nakış.
Çiçekten çiçeğe uçup arı gibi, balı peteğe sürdün mü?
Yoksa Ağustos böceği misali, hayatla dalga mı geçtin arkadaş?
Bahar kokusuyla mı soludun hayatı?
Martılar gibi masmavi denizlere mi koştun?
Boncuk boncuk çiğ taneleriyle besleyip ruhunu.
Aşiyanda şakıyan, Bülbül teraneleriyle mi coştun?
Bana mıydı hayatın güneşinin, Kaf dağının ardında batışı.
O uğursuz Baykuşun damımdan haykırışı.
Hayatın armağanı, tepside sundu keder.
Herkesin bir derdi var, benimki beterden beter.
Cennet, Cehennem ruhundadır insanın.
Cehennem, günahlarının bedelini tahsil eder.
Bazen ateş içindedir, yanarsın ama kim fark eder?
Cehennem aslında, sadece acı çekilen yer değil,
Çektiğin acıların, bilinmediği yerdir.
Ruhuma Cehennemin ateşi düştü.
Baharın, Cennetin mevsimi geçti.
Kader vurdu sillesini, feleğim şaştı.
Sonbaharım geldi, hüzünle keder.
Yangını söndürmeye gözyaşım yeter.
Hayat ipliğinin yolu iğneden geçer.
Yağmur damlaları en sonunda, denize düşer.
Her canlı sonunda ölümü tadar.
Sen çırpınıp dururken, hayat rol biçer.
Üç günlük dünyaya bağlanma gönül.