Üç Günlük Dünya Şiiri - Tuğçe Mavi

Seni kimse anlamadı dünya
Her gelen sana isyan etti
Ama güçlüydüler
Ama güçsüz
Tüm nedenleri sana yüklediler
Başlarına ne gelse
Ardına seni eklediler
Güldüklerinde seslendiler sana
Dünya seviyorum seni diye
Haykırdılar tüm içtenlikleriyle
Ağladıkların da ise
Sana lanetler yağdırdılar
Gözyaşını nedenini senden bildiler
Doğumda sevindiler
Ölümde üzüldüler
Yaşamanın her anında
Sana dile gelen her sözü
Sineye çektin be dünya
Bilmediler senin zadece zaman olduğunu
Bilmediler senin
Doğan güneşle batan gün olduğunu
Kimse anlamadı seni
Sen kendi ekseninde dönen çark olduğunu
Senin binlerce adın oldu
Her yaşadıkları duyguda adını değiştirdiler
Kimleri aldın büyüttün kucağında
Kaç milyar insan yaşadı senin dünyanda
Gelenleri kabul ettiğin gibi
Gidenleri de uğurladın
Kabirlerine
Seni anlamadılar be dünya
Sen zamandın kendi ekseninde sadece dönen
Seni anlamadılar her hatalarının bedellerini
Sana yüklediler
Bak kimler geldi kimler geçti
Sen hala aynı zamandasın
Sen dünyasın
Ama senin dünyanda yaşamasını bilmediler
İnsanlar şu kısacık zamanlarını
Gözyaşına, öfkeye, ayrılıklara
Küslüklere, kana buladılar
Savaşlar oldu oluyor da
Şehitler çoğalıyor senin adına
Ne çok uzunsun nede çok kısa
Bize verilen sendin aslında
Kimse kıymetini bilmedi senden verilen zaman içinde
Kimse sevgiyi besleyemedi
Kimse senin hep var olacağını
Bizlerin ölümlü olduğunu gidenlerden olduğumuzu
Hep unutmuş gibi yaşadılar
Seni kimse anlamadı
ÜÇ GÜNLÜK DÜNYA
Olup ta yaşamanın kıymetini seninle
Kimse anlamadı senin üç günlük dünya olduğunu
Hala anlamayacaklar da ne gelenler ne de gelecek olanlar da