Üç GÜNDE ÖLÜM Şiiri - Mustafa Yaralı

/Canım babama/

Dudaklar kurudu, soldu yanağı,
Bir derin uykuya daldı gidiyor.
Hayatla büsbütün kopuyor bağı,
Kendini yokluğa saldı gidiyor.

Bembeyaz sakalı,nur gibi yüzü.
Kirpikler kapandı açılmaz gözü.
Tek tek vedâlaşıp ağlattı bizi,
Herkesten helallık aldı gidiyor.

Uzanmış yatağa boylu boyunca.
Akın akın geldi dostlar duyunca.
Seksen iki yaşı tamam olunca,
Ecel kapısını çaldı gidiyor.

Ölüme hazırdı hayli zamandır.
Yükü hafif tuttu azık tamamdır.
Atı eyerlenmiş yola revândır,
Dünyada ruhsatı doldu gidiyor.

Hazin hazin seyre daldım sonunu.
Kullananda gördüm Dursun kulunu.
Eskitmiş zarfını, yırtmış pulunu,
Gülünü dalından yoldu gidiyor.

Hemi yıllar yordu,hem de biz yorduk.
Ona da “Rahmetli” damgası vurduk.
Başında çaresiz, acz ile durduk,
Son nefesle, son gül, soldu gidiyor.

Veren Hâllâk çekti kudret elini.
Lâl eyledi söyletmiyor dilini.
Üzdü takâtını büktü belini,
Kaderin hükmüne güldü gidiyor.

Gece mâtemini dağıttı fecr’e.
Şu teninden canı başladı hicr’e.
Varlığı bir daha dönmemek üzre,
Bu fâni cihanda öldü gidiyor.

Ne güzel ayrılık yerli yerince.
Gıpta ettim şu hâlini görünce.
Muvakkat mühleti sona erince,
Mukadder yerini buldu gidiyor.

Ya Rabbi bağışla garip atamı.
Ona kolay olsun yolun hitamı.
Umarım cennettir asıl vatanı,
Dünyaya misafir geldi gidiyor.

Münkir Nekir gelse sana ne gamdır.
Bekâ bulmak lığın kalbî duamdır.
Allah’tan dileğim sonsuz selamdır,
Ömür iklimini deldi gidiyor.

Sayfalar dürüldü koydu noktayı.
Dünya sofrasından kesildi payı.
İncitip üzmeden Dursun babayı,
Azrâil canını aldı gidiyor.

Sene doksan yedi ondört Haziran.
Cumartesi günü elvedâ babam.
Sabah ezanıyla, son nefes tamam,
Doğup,yaşamıştı öldü,gidiyor.

Vucudu fânisi, son defa yundu.
Kefene sarıldı,sâlâ okundu.
Oğul Yaralı’ya efkar dokundu,
Dostlar, namazını kıldı, gidiyor.

14.06.1997