Üç gün Şiiri - Muhammet Cihat Döleş

Güneşi görebildiğin sürece ardından koşarsın
Göremediğinde ise karanlığa saptanır düşer ve korkarsın
Bir süre pes edersin ve karanlıkta usulca beklersin
Sonra ardından geliveren bir parıltı hissedersin
Ardına dönersin ve güneş olduğunu gözlersin
Tekrar bir umut kaplar içini ve yeniden koşmaya devam edersin
Ama bu koşuşta güneşin hiç acımdan tekrar kaybolacağını bilirsin, koşarsın
Ve güneş yeniden kaybolur.

Bu sefer güneş olmadan da yürümeyi öğrenirsin karanlıkta
Karanlık kararır, sen yine yürürsün
İleride çok güzel parlayan bir varlık görürsün
Güneş değildi bu, “o gece görünmezdi”,
Bu farklı bir şeydi ne olduğunu sorduğunda ay olduğunu söylerdi.

Yine aydınlığa döner gece
Ve güneş yeniden şemale kavuşur
Sen yine koşarsın, lakin şimdide güneşe hiç aldırış etmezsin
Onsuz da bir şeyler yapabileceğini anlarsın

Yeniden gece olur
Güneş ortalıktan fark edilmeden kaybolur
Gözlerin yeni bulduğun ayı arar semada
Gökyüzünde yükseklerde bir dost ararken
Güneşe ve aya benzemeyen binlerce varlıklar görürsün
Güneş ve ay kadar olmasalarda parlayan
Güneş ve ay kadar olmasalar da yükseklerde olan bir sürü şeyler
Yıldızlar…

Ne tezat bir yolculuktur ki bu
Düne kadar onsuz adım atamadığın güneşin
Bu sefer ortadan kaybolduğu için mutluluk duyarsın
Ve artık her şeyden mutluluk yakalamaya koşarsın
Ve artık yalnız da değilsindir
Ve artık koşup yorulmazsın da
Artık yanında güneşde vardır o olmadığı zamanlarda ay ve yıldızlarda

Bundan sonra hayat senindir
Koşmak ya da koşmamak da senin elindedir
Ta ki ay ve güneşi birbirinden ayırt edemeyinceye kadar

Ölene kadar…

23/08/2007