Üç Fidan Şiiri - Muzaffer Kalaba

Onlar üç fidandı
Her biri asi
Her biri birer isyandı
Bağımsızlık
Kardeşlik diyorlardı
Bir de haykırıyorlardı
Değişmeli artık
Değişmeli bu düzen
''Ne ezen olmalı ne ezilen''
Kurulmalı yeniden
İnsanca yaşanacak
Dünyaya gururla bakılacak
Yep yeni bir düzen

**

Deniz dedikleri
Su gibi aziz
Umutları derya denizdi
İnan direncin adıydı
Eğilmedi hiçbir zaman
Aslan olanı
Zulme meydan okuyan
Asi yüreği vardı
Hem de kocaman
Ömrüne doymayan
Üç can
Dillere destan üç fidan

***

Onlar ki her biri
Birer cihan
Her biri birer destandı
Onlar gençlik sevdam
Onurlu kavgamdı
Şiş göbekli efendiler
Çıkardılar katlerine ferman
Ve gecenin şafağında
Kuruldu üç darağacı
Üç halkalı urgan
Üç kanayan yaram
Bilmem bu nasıl devran
Bu nasıl amansız ferman

****

Bir şafak vakti
Ayaklarda pranga
Elleri kelepçeli
Boyunlarda halkalı ipleri
Ölüme meydan okur gibi
Haykırdılar birer birer
Son nefeslerinde
''Yaşasın halkların kardeşliği
Yaşasın bağımsız Türkiye''
Ve devrildiler tabureleri
Devirdiler birer birer
Ölüme böyle gitti yiğitler