Üç Eylül Çıkmaz Sokağımsın

Bugün günlerden 3 Eylül.
Kimine göre evlilik yıl dönümü,
Kimine göre ölüm yıl dönümü,
Kimine göre tanışma...
Herkese göre başka bir gündü.

Asıl mesele, bana hangi gündü?
Güzel bir gündü, acı tatlı karışık işte.
Derken seni gördüm...
Bilmezdim ki o mühür gözlerin içime işleyecek.

Bilmezdim ki vazgeçilmezim olacaksın.
Bilmezdim ki bu kadar güzel, bu kadar içten bakacaksın.
Bilmezdim ki hasretim, özlemim olacaksın.
Bilmezdim ki yüreğime yangın, gözlerine sürgün edeceksin.

Bilmezdim, acıma acı katacaksın.
Bilmezdim, bilmezdim...
Ben o mühür gözlere bakınca "İşte" dedim, "Aradığımı buldum."
Bilmezdim, çıkmaz sokağım olacaksın.

Sonsuz hasretim olacaksın...
Bilmezdim, bilmezdim...
Bakışların öyle ümit dolu, öyle güzeldi ki,
Beni sonsuz aşka sürükledi.

Kaçmak istedim, kaçamadım.
Sevmek istedim, sen kaçtın.
Bilemedim derdine dert olacağımı,
Bilemedim... Şimdi soruyorum kendime:

İyi mi yaptım, kötü mü?
Bilmiyorum...
Bu çıkmaz sokağa girdim, çıkamıyorum.
"Gel" desem, gelemezsin.
"Sev" desem, sevemezsin.
Bilemedim...

Gel istiyorum, sev istiyorum.
Tut elimi, bırakma...
Bırakma beni istiyorum.
Biliyorum, ne gelebilirsin ne de sevebilirsin.
Seversin belki, uzaktan uzağa...

Yana yana... Ama yapamazsın, yapmamalısın.
Biliyorum, sen de bilemezsin.
Mühür gözlerine tutuklu kalacağımı
Bilemezdin işte, bilemezdin...