Üç Etekli Gözlerim Şiiri - Yorumlar

demlenmiş hayaller

Karadeniz’de bir köy düğününde bulunmak, o çetin doğanın içinde yaşayan insanların böylesi yoğun duygularla bir araya geldikleri o günde yaşadıklarının bir parçası olmak. Şöyle kaba bir hesap yapıyorum da; böylesi bir hayâl kuralı neredeyse on yıl kadar olmuş. Ulviye, içimde tuttuğum bu gizli hevesi bilen Rize’li bir arkadaşım; ki artık ona aynı karından çıkmadığımız kardeşim demeliyim. Bu hayali bir gün birlikte yaşayacağımızı söylediğinde kafamda hep buğulu gibi duran bir hoşluğun gerçekleşebilme kapısında beklemeye başlamıştım ama konuşmamızın üzerinden yıllar geçti; pek çok şey girdi hayatlarımıza. Arada bir gidilemeyen o düğünün sözünü ettik. Karadeniz’de de artık herkes salon düğünü yapıyor, olsa hemen gideceğiz, diyordu her sorduğumda.

Geçenlerde bir gün, iş yerimde yoğun bir temponun içine düşmüşken, İstanbul’dan ayrılmamın koşulları pek de yokken geldi sürpriz telefon. Haydi, diyordu al biletini çık yola. Ben önden gidiyorum, atla uçağa gel. Her şeyi olduğu gibi bırakıp hemen o akşam bilet rezervasyonumu yaptırdım. İlk kez uçakla bir yere yalnız gidecektim. Bir şeyi ilk kez yalnız yapacağımız zaman sanki üzerimizde bir acemilik durumu oluşur, normal şartlarda kendiliğinden yapılıverilmiş gibi duran pek çok ayrıntıyı bu kez fark etmemiz gerekir. O yüzden uçağa binmek için havaalanında çıkışa yönlendirildiğim kapıda beklerken kafamda bulanıklık oluşmaya başladı sanki.

Bedenim ufkun bile pamuktan olduğu tarlada yer kaplarken, tüm sevdiklerimden uzak, bir uçak dolusu insanla ama yalnız hissediyordum kendimi. Biraz güçlü bir yalnızlıktı aslında bu, biraz endişeli ve meraklı. Karadeniz’e geliyor olmak, yıllardır birbiri üstüne binen anlamlarla birleşince sarhoş ediyordu beni sanki. Düşününce bile dizlerim titriyor, kalbim hızlı atmaya başlıyordu. Denize dik gelen dağların üzerinde ayrı ayrı yeşilin içinde serpiştirilmiş benekler gibi duran evler insanı büyülüyordu. Trabzon Havaalanı denizin hemen yanında konumlanmış. Havaalanlarının şehrin uzak ve arka bir noktasında olmasına alışkınız ya, denize böyle yakın yerden konmak, oraya hoş geldiği duygusu yaratıyor insanda. Denizi ve uçağın iniş pistindeki kır çiçeklerini görmek o minik pencereden.