Üç Erkek Üç Kız Şiiri - Sinan Karakaş

Üç erkek üç kız kardeştik,
Babamız anamız vardı,
Birer birer çekildiler,
Uçup gittiler sonsuzluğa,
Ben de gideceğim ben de,
Sizler de gideceksiniz,
Hoş bir sadadır bizden kalan,
İnsanlık aramayın
O şimdilerde talanlarda,
Ağlıyorum çünkü ben de insanım,
Benim de yanıyor sol yanım,
Gidenler benim canım,
Saymakla bitmez anım,
Dedim ya ben de insanım,
Gidenler içimi yaktı,
Gözyaşım içime aktı,
Beni anlamak istemeyen,
Ne yazık el gibi baktı,
Babamın gidişi elli bir yıl oldu
Annemin gidişi yirmi sekiz yıl oldu,
Büyük abimin gidişi on yedi yıl oldu
Beş yıl oldu Ablam gideli
Kırk gün oldu Abimin vedası
Her gidiş yüreğimi yaraladı,
Umutlarımı paraladı,
Yolculuk sırası ben de sanırım,
Sakın ola ağlamayın ardımdan,
Kimseden vefa beklemiyorum,
Vefanın komada olduğunun farkındayım,
Varsın herkes kendi algıladığı gibi baksın,
Ben beni biliyor muyum,
Gerisi dünyanın rutin işleyişi,
Ve insanlığın tükenişi.