Üç cemre meselesi Şiiri - Cevat Çeştepe

o gün bütün bulutlar en pembesinden pastel olacaklardı
uçuk mavi boşluklarda el ele oyunlar oynayacaklardı
hazırdı, elbiseler ve oyuncaklar .

koşmaya başladılar kırlara, dere boylarından yukarılara
başka türküler gibiydi kaval sesleri,el salladılar çobanlara
gölgesi bol bahar dalları arasında, yorulup uykuya daldılar
yüreklerindeki balon ve uçurtmaları gökyüzüne saldılar
rüya gördüler aralarda, kocaman insanlar olmuşlardı güya
bildikleri bütün çiçeklere benziyor ve açıyorlardı dünyaya.

birinci cemre işte böyle düşer havaya
uçurtmalar ve balonlarla ….
…….

o gece vurduğu zaman ayın ondördü, aşıkların gözlerine
başlayacaktı yakamozların sevişmesi, bütün denizlerle
tutuşup, dalgalar ve heyecanlarla.

oturdular yan yana, dayayıp başlarını omzuna birbirlerinin
seyre daldılar geceyi ve denizi, terli sıcaklığında ellerinin
ağır hasretlik öncesi, derin ve kıvamlı bir ateş dudaklarında
yürek yangınlarının düştüğü suda bakarak yayılan halkalara
hayal kurdular gidilen yerlerden gitmemişçesine dönmelerin
sağlam adımlarla ve beraberce zorlu yollarda yürümelerin.

ikinci cemre de böyle düşer suya
üstüne yazılan yazılarla ….
………..

o gün ve o gece toprak, bir ana gibi çekerken doğum sancısını
bütün bereketlerini yaşıyordu, açların kainatını doyuracağı
sebepsiz mezarları bağrına saklansa da savaşların .

siperde bir nefer, bilmem kaçıncı sefer okuyordu mektubunu
kırlarda koşup, sulara halkalar yazdığı sevdasının kokusunu
birden, nereden geldiyse bir ateş topu girip parçaladı yüreğini
çığlık tam isabet aldı, ikiye ayırdı kanatlarından kelebeği
kan birkaç damla değil, bütün gözyaşları gibi başladı akmaya
üşüyoruz doyacağız derken, ölüm soğuğu sarıldı harmanlara.

ve böyle düşer toprağa üçüncü ve son cemre
meselenin özü budur işte ….