Üç, beş güvercin Şiiri - Eşref Trak

Bir ben süzülürdüm yamaçlardan sanırdım
Sakin, kendi halinde özgürce kanat çırpardım
Diğerleri pek ilgilendirmezdi beni
Arzuları, egoları, ihtirasları korkuturdu
Yalnızlığın tadını çıkartırdım doyasıya
Birde aradım benim gibi olanı var mı diye sessizce
Göremedim bir adım arkamda olduğunu
Yamaçlar ve özgürlük ve o
Adını bilemeden aradığım tek tutkumdu o

Aslında biz üç, beş güvercindik birbirimize pek benzemeyen
Ama iyi dostlardık, sıkı dostlardık, ayrılmazdık
Birbirimizin pek çok sevincine kederine ortak olduk
Çoğu zaman birlikte kanat çırptık hüzün denizinin üzerinde
Beklenen günler geldi çattı, herkes eşini buldu
Ayrı yuvalar yaptık kendimize
Ve herkes mutluluk uykusuna daldı
Hayatın yükü örttü üzerimizi
Korkularımızı da yastık yapıp başlarımızın altına aldık

Sadece umut bizlere ışık oldu karanlıklarda
Bir de yıldızlar gibi dostluklarımız kaldı gecelerde
Olanlar yok, olmayanlar var sayıldı
Olanlarla ve olmayanlarla avunuldu, bir de yavrularla
Uyuduk, uyuduk rüyalar gördük, mutluluklar var sayıldı
Ama olmayanları unutamadık
Uyandık, gördüklerimiz rüya değil yaşadıklarımızmış
Kimimiz ses çıkarmadan aynı rüyaları görmeye devam ediyor
Kimimiz artık peşine düşmeye başladık rüyalarımızın

Vakit geç odlumu bilinmez ama derin bir sessizlik var
Ürkütüyor içimizi, içimizi üşütüyor hissediyorum
Bu günkü hayatlarımızın üzerinde kanat açmışken
Ayıramıyoruz gözlerimizi ufuklardan
İşin kötüsü tüm bu çırpınışlar bir damla mutluluk
Birkaç çöp huzur ve kocaman içi sevgi dolu bir yuva için
Hissediyorum aşk bir kanat çırpma mesafesinde
Kondu konacak gibiyim ilgi ağacının dallarına
Daldım çıktım aşk denizinin dibine
Sefam olsun