Üç aslan Şiiri - Özcan Acar

Hayat, bana hiçbir zaman altın bir tepsi içinde mutluluk sunmadı.
Ama öğretti ki; insanın gücü, başına gelenlerden değil, başına gelenlere nasıl karşı durduğundan belli olur.

Benim için yaşam, bir düzlükte yürümek değil; bazen tırmanmak, bazen düşmek, bazen de yeniden ayağa kalkmaktır. Kaybettiğim günler oldu, hayallerimin yıkıldığı anlar oldu. Ama öğrendim ki; her düşüşten sonra kalkmak, düşmemek kadar onurludur.

Üç oğluma da öğrettiğim bir şey var: "Hayat, seni imtihan etmekten asla vazgeçmeyecek. Ama sen de vazgeçmeyeceksin."
Gücün, cebindeki paradan değil, kalbindeki sabırdan gelir. Mutluluk, sahip olduklarında değil, sahip olduklarının değerini bilmekte saklıdır.

Kimi zaman fırtınalar kopar, yollar kapanır. O anlarda anladım ki; hayat, bize sadece gideceğimiz yönü değil, yolda hangi insan olacağımızı da sorar.
Ve ben, ne olursa olsun iyi insan kalmayı seçtim.

Çünkü kötülüğe karşı tek silah iyiliktir.
Karanlığa karşı tek ışık, umut ve sevgidir.
Ve en zor zamanlarda bile bana yol gösteren, üç fidanımın gözlerindeki ışıktır.

Hayatın bana öğrettiği en büyük ders şu oldu: Pes etmek, kaybetmekten daha ağırdır.
Ben kaybetmeyi göze aldım, ama pes etmeyi asla.

İstersen buradan sonra oğullarına öğütler kısmını da yazabilirim, böylece bu felsefe doğrudan onlara seslenmiş olur.