Korkuyu dağa saldım
Azıttım kendimi kurtardım
Bıraktım geçmişimle üzülmeyi
Geçirdim sıkı incelemeden
Geçmişimde çok yalan vardı
Hatalarım aşılmaz dağlardı
Önümde iki yol vardı
Ya, yanıp duracağım pişmanlıklarıma
Yâda, tükürüp geçeceğim hatalarıma
Ben birinciyi seçmedim
Geçmişimle kendimi yemedim
Tükürdüm geçen hatalarıma
Döndürdüm beni yaratana
Dedim, Ya Rab.. İşte ben
Geçmişi kirli, geleceği ben
Çizik çizik çizdim geçmişi
Sözünle kuracağım geleceği
İşaret ver bana, aydınlık yoluna
Huzur kapladı içimi, o anda…
Geçmişimdeki her yanlış
Şimdi çıksa da karşıma
Diyorum güle güle
Yol verdim ben sana
Artık beni oyalayamayacaksın
Girdim tanrının aydınlık yoluna
Ancak cehalet döndürür beni sana
Rabbimin af kapısı açıldı aydınlığa
Dövünüp duramam varsın diye hayatımda
Oyalanamam asla tanrımın aydın yolunda
Kalmadı bende geçmiş, gelecek korkusu
Dağa saldım, azıttım içimdeki korkuyu
11.06.2006 -İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 11.6.2006 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir af ve özgürlük kapısıdır.kibrinin esiri olanlar
başkalarından değil kendilerinden kurtulamazlar
TÜM YORUMLAR (4)