sen içimdeki yokluğunla var olan
külfetim...
her bitişinde körüklediğim...
özürlere kekeliyorum
yetmiyor yetmiyor!
kendi kendimi tekrarladıkça
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
yetmiyor yetmiyor!
kendi kendimi tekrarladıkça
öteliyorum bende sana ait ne varsa
sendeliyor bir yanım
tek tek çıkarıyorum
oysa toplamayı hala bilmiyorum
hala kızıyorum kendime
bölüyorum
bölünüyorum uykularımda
uykularına
bu kısım çok güzel
üst kısımda güzelde anlamadım iyimi.))
i harfini neden aşağı bakıtınız isminizdekini
sordum.))
saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta