Nasır Tutmuş Ellerimiz Şiiri - Özgen Öz

Nasır Tutmuş Ellerimiz

Hangi gözlerle baktık ki dünyaya, dostum?
Acımız bu kadar derin,
Bu kadar büyük,
Düşlerimiz bu kadar umutsuz,
Umutlarımız bu kadar yangın yeri…

Oysa biz,
Tatsız, tuzsuz, yavan mı geldik yaşama?
Hayır…
Bizce ne güzeldir ki yaşamak,
Kimi zaman bir çocuğun gülüşünde,
Kimi zaman sevgilinin gözlerinde
Bir hayatı yeniden kurmak…

Ama bil ki dostum,
Biz çoktan gelip geçtik yaşamın tümcelerinden.
Öznelerini yükledik sevdalarımıza,
Nesnelerini düşlerimize,
Ve fiillerini hep yarım bıraktık.

Asıl sorum şu:
Neden bu kadar gözyaşı biriktirdi sevdalar?
Neden her aşkın ardından
Bir mezar taşı dikildi kalplerimize?
Neden her veda,
Bir yangının külleri gibi
Üzerimize çöktü?

Ey acı!
Sen ki dipsiz bir uçurumda
Bir güneş gibi doğsan da mutluluktan yana,
Biliyorum,
Çoktan nasır tutmuştur aşkın elleri.
Çünkü her dokunduğumuzda kanayan,
Her sarıldığımızda yakan
Sevdalardan yana bir yazgımız var.

Biz;
Yalnızlığın taşına başını yaslayan,
Geceyi dost,
Kadehi sırdaş bilen
Yorgun aşıklar olduk.
Yolumuzdan geçen her gülüş
Biraz umut,
Her bakış biraz yara bıraktı bize.

Yine de sevdik dostum,
Çünkü biz sevmesek,
Bu şehirlerin sokakları,
Bu denizlerin mavisi,
Bu dağların yeşili
Yetim kalırdı.

Sevda bizde hem dua oldu
Hem beddua…
Hem cennet kokusu,
Hem cehennem ateşi…
Ama ne olursa olsun
Biz sevdik.
Belki yanlış sevdik,
Belki fazlaca sevdik,
Belki de hiç sevilmeyecekleri sevdik…
Ama sevdik.

Ve işte şimdi,
Ellerimiz nasır tutmuş,
Gözlerimizden seller akmış,
Kalplerimiz delik deşik olmuş halde
Hâlâ soruyoruz kendimize:
Hangi gözlerle baktık ki dünyaya,
Bizi bu kadar acıya mahkûm etti?

Ama cevabı biliyoruz dostum:
Biz dünyaya değil,
Dünyanın bize baktığı gözlere kandık.
O yüzden umutlarımız yangın yeri,
O yüzden ellerimiz nasır,
O yüzden her aşk
Bir vedaya gebe kaldı.

Yine de,
Gözyaşının tuzuyla yoğrulmuş
Bir sevdaya sarılmaktan vazgeçmedik.
Çünkü biliriz ki:
Bir gün mutluluk da
Acının ellerinden doğacak.

Ve biz,
Yeniden,
Tüm yanık kalplerimizle,
Sevmekten yana imza atacağız hayata.