Tuzlu Kahve. Şiiri - Mesut Öztürk

Zamanın birinde, gencin biri, bir çay bahçesinde otururken oraya hoşlandığı, ilgi duyduğu bir bayan yaklaşmış, o sırada garson beyefendiden siparişi almak istemiş, O güzel bayanın gözlerine bakan genç heyecanlanıp, - kahve ama tuzlu olsun demiş aslında çok şekerli istemekmiş amacı. Gencin siparişini duyan, çevredekiler merakla ona bakmaya başlamışlar. O da olayı kimseye çaktırmadan tuzlu kahveyi içmiş. Tadının bozuk olacağını tahmin eden bayan gence, meraklanıp; Neden tuzlu kahve diye sormuş? Gençte; - ben denizi olan bir yerde doğup büyüdüm, ve tuzlu kahveyi içtikce aklıma, anam, memleketim, sevdiklerim gelir. diye bir yalan uydurmuş. Bu bayanın çok hoşuna gitmiş, bu bahaneyle tanışmış, daha sonra da evlenmişler ve 40 sene mutlu bir şekilde yaşadıktan sonra beyefendi Hakkın rahmetine kavuşmuş. Ama eşine bir mektup bırakmış. Benim canımdan daha çok sevdiğim, gömlümün sultanı, Bunu sana yazmak, evliliğimizin bir yalan üzerine kurulduğunu anlatmak benim için kolay olmadı. Yaşarken bunu sana söyleyemedim, ben kahvemi çok şekerli içerim. Ama senin bana yaptığın o tuzlu kahvenin tadını ben, hiçbir şekerde bulamadım. Ben seni öylesine sevdim ki? Bir daha dünya ya gelsem, ömrüm boyunca bulanarak ta olsa senin elinden yine tuzlu kahve içerim. Beni yalanımdan dolayı affet. Seni seviyorum. O yüzden tuzlu kahve dostluk, sevgi, saygı demek.