Tuzak Şiiri - Özlem Şahin

Dört bir yanına duvarları ördüler.
Hem de dost dediklerin bak…
Düşürdüler seni de tuzağa.
Kapana kısılmış aslan gibi önce sen de kükredin.
Yavaş yavaş aslanlığın,
. kudretin elinden gitmeye başlayınca
Kuzu gibi meler oldun.
Kınası yakılmamış, yakılamamış kurbanlara döndün.
Hani sana kimse bir şey yapamazdı, sen aslandın…
Şimdi neden kuzu gibi meliyorsun?
Aslan gibi kükreyip,
. kimseye aldırmadan yaşamak isterken,
Sen de yanlış yola sapıp, düştün tuzağa.
Yakında kuzuluğun da bitecek,
Umutlar bir bir tükenince,
Sen de kapana yakalanmış aslan gibi
. fareye döneceksin.
Kükreyişlerin yerini viyaklamalar alacak.
Kartalın pençesinde çırpınan
. çaresiz güvercin gibi yüreğin çırpınırken,
Gerçekleri sen de göreceksin biliyorum.
Şimdi o kapandan kurtulmayı
Ve sağa sola saldırıp hesap sormayı istiyorsun
Ama nafile.
Bitti aslanlığın,
Bitti krallığın.