Özlem de tuz gibi,
Sırtında taşıdıkça yakmaya başlar.
İnim inim inletir insanı.
İnsan, insan olmaktan çıkar.
Yine vuslatı bekler,
Bir tek o kalmıştır acıya şifa olacak.
Gözler sönmeye başlar
Sokak lambaları gibi birer birer...
Son lamba sönene kadardır asıl sabır,
Çünkü ardından güneş çıkar.
Kayıt Tarihi : 14.4.2014 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!