Tuz Şiiri - Deniz Ercivan

Yüzünü öyle geç buldum ki

İllk önce saydam bir karanlıktan
Çekip almam gerekiyordu gözlerimi
Tüm gamzelere bir gülü ağlıyordu
O esnada bir kent
Yollarında diken izi
Kalbimde ağır kan kaybı
Taşı taş ile ezmekten

Yüzünü işte öyle geç buldum
Paçavraya dönmüş bez parçasıydı
Ondan ömrümün usaresi de
Ki iğneyi neresinden geçirsem
Nasıl diksem yama tutmazdı bir daha
Artık bir sargı bezim bile yoktu
Bileğin kesiğini saracak

Ancak bir tutam yolunmuş saç
Ve boşa harcanmış günler işte
Soyutlanmıştı her şey bir diğerinden

Su köpükten
Mavi tuzdan

Ki yüzünü öyle geç buldum çok...