Tüy Yastık Şiiri - Gürsel Cengiz

Bir yanına gülmeyi
Diğerine ağlamayı astığım

Canım ciğerim iki gözüm diye
Bağrıma bastığım
Hayat

Belki görmedik tırmalarken
Koşarken ekmek uğruna
Bir gün yüzü

Ama ihmal etmedik sevdikleri
Onlara dağıttık cömertçe
Avuç avuç gökyüzü

Şimdi yıllarımı
Bin yamalı meşinden

Ve güneşin doğmasının
Hemen peşinden
Bir çıkıya toplayıp

Tarihin çeşmesine
Ömür diye astığım
Tüy yastıklar yok
Artık

Kağnımın tekeri kırık
Bilmem artık bu
Kaçıncı liman
Kaçıncı durak

Nedense hoş değil gönüller
Haydi inin yüreğimden

Acılarım
Sevdalarım
Anılarım

Bilin ki artık
Yeşeren her yer kurak…