ressamın elinde zehirli bitki,
ve sen saksıdaki son,
sarmaşıkların çığ oluyor,
düş sesinde akıyor üstüme,
yalnız, yalnız ben ölüyorum
çizildiğim resimde.
çerçeveleri şerbet rengi,
boyası eriyen bir resim,
bir ev, bir nehir, bir patika,
sıcak pastel!
bense, bense göz yaşı kıvamında,
bir zamanlar dondurulmuş,
şimdiyse hüzün buğusunda.
eğil! bari eline kapandığın ressam kadar,
sonra, sonra çekil,
bırak, bırak ben çözüleyim!
Not:Sevgili dostlar Bu şiir Sevgili Muammer Çelik Abime benden bir armağandır kendisine layik değil belki ama umarım kabul eder.
Ahmet AksoyKayıt Tarihi : 10.2.2004 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
renkli bir şiir.tebrikler.
tuğba tekeli
Çok güzelll...Yüreğine sağlık Ahmet Aksoy
Sevgilerrr...
çelikce bütünleşmiş dizelerin
kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (6)