Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
İçinde bir başlangıç ve acı bir sonu anlatan şiir;Okur kendini hem bir öyküyü okur gibi, hemde bir filim izlerken bulur ama öykünün artasında değil, son noktasında ve son solukta. Son noktada kendine gelir, derin ve acı bir soluk alır şiirin içindeki acıyla.
Sevgili kardeşim içinde umutlara dair her türlü duyguyu barındıran fakat acı bir sonla bu güzel şiirinizi hayata geçirdiğiniz için sizi kutlar başarılarınızın devamını dilerim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta