İçimde yanık bir demet duygular
Dumanı zehirlemekte içimi
Göğsümün zincirini açıp çıkarmalıyım
Lakin sende içimdesin, dumanlarda
Herşeye rağmen, istiyorum seni
Aziz duyguyla sisler içinde duruyorsun
İçim hep duman içim hep sen
Sen orda dur ,lakin zehirlenmede
Bir orman yandı içimde
Dumanları vardı gözümde
Çığlıklar vardı hep zihnimde
Kanlar kurudu kalbimde
Orman da çiçekler yandı hep
Son birşeyler arıyorum
Belki bir çiçek belki bir umut
Küller içinde ellerim kirlendi hep
Ya bir papatya bulursam
Nasıl kirli ellerle vereyim ki sana
Endişeleniyorum küllerin ortasında
Yeter ki bir papatya bulayım sana
Gözyaşlarımla yıkarım küllerini
Sonra göğsümü açarım
Papatyayı veririm sana sevdiğim
İçimde ki ormanı filizlendiririm
Küllerinden doğuyor ormanım
Sen benim ormanımdasın ,ormanımsım
Bir ömür ki. bu kısa yaşantımsın
Bir umuttur ki hep orda kalasın
Kayıt Tarihi : 4.5.2022 03:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönül sesinizi beğenerek selâmladım.
Her şey gönlünüzce olsun Sn Nazım Güldaş bey
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Şen ve Esen kalınız her daim
TÜM YORUMLAR (2)