Tutunma... Şiiri - Zümrüdü Anka

Hayat ; mucizelere ve umutlara gebedir.
Yaşam; nefes alabilmek için direnmektir.
Tabiat; dört mevsime birden ayak uydurmaktır.
Toprağın , taşın yaşayan tüm canlının bir arada kalakaldığı ,
Sevgisizlliğin insanın içine çağırdığı öfke hırs ve kızgınlık.
Mutluluk ele avuca sığmayan , tutmayı başaramadığımız onca hissin en önemlisi.
Tutânamiyorum , kalamıyorum ve gidemiyorum.
Öyle bir hâl var ki üzerimde , sevemiyor sevilemiyorum.
Yıkılıp gidiyor tüm umutlar ,
Yarınlara yıkık dökük uyanıyor bedenim.
Ufacık bir sevgiye uzanıyor ellerim.
Ne tutabiliyorum , ne koruyabiliyorum.
Sevgime , öfke karıştı.
Acı benimle doğuştan gelmiş olamaz.
Öfke bana sevgimin yoğunluğuyla oturmuş olamaz.
Sevgi bir çarem...
Yine yeniden dönüp dolaşıp sana tutunuyorum.