Tutunamayan Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Bu akşam alacasında hissizim öyle yalnız ve kederli
Yaprak dökümünde rüzgârın önüne kattığı insan ruhuyum sahipsizim
Karşıma sen çıksan da tutunamayacağım
Sen tutamayacaksın beni,
Hiç yitirdin mi gölgeni?

Anlatmaya çalışmıyorum ki, yaptığım, alışmaya çalışmak
Korkmak bu saatte, kaçacak yer kalmamışken neye yarar
Zamanda savrulan bir rüzgâr önündeyim biteviye
Ne zaman durur, ne bu rüzgâr
Tutmaya çalışma gölgemi
Ben bile yokum, nereye düşer ki karaltım

Toprağın kokusu ağlatır oldu yağmurdan sonra
Mektup bile gönderemiyoruz giden dostlara
Kalbine ellerim değmek istese de
Uzanamadığım dallara asmışlar sevdiğim gözlerini
Ne ben onları görüyorum ne onlar beni
Işığın düşmediği yerdeyim şimdi
Ses yol göstersin
Seslen bana
Ben istiyorum
Yardım et sana tutunmama
Şimdi denizin ortasındayım…