Tutunamadım Şiiri - Güven Tekin

Güneş gençliğime doğmadı.
Geceleri zifiri karanlıktı.
Umudun kalmadı belki de.
Tutun hayata be dostum.

Yaralı, bir ceylandın, sen dağlarda.
Dermanın kalmadı,hayat yolunda.
Zaman,işliyordu istemesende.
Tutun sen, umutla be dostum.

Yazdığın,şiirler dillere destan.
Yaraların, derindi kimse görmedi.
Göz yaşlarımız,senin içindi.
Tutun sen,yinede yaşama dostum.

Tutunmak,olmaz ki çare.
Güneş ısıtmaz yüreğini.
Dertlerini sev,yerleştir yüreğine.
Tutun sen be,dertlerine dostum.

Bırak tutamayacağın, umutların peşini.
Tek yürü,sessizce,ölümün kollarına.
Sevda,aşkım,canım diye.
Tutun sen aşk ile hayata dostum.

Hakkın yok,yakmaya sevdam dediğin yüreği.
Sen sevilmeye değer, tek insansın, bu hayatta.
Gerçek seven, kıymamalı kendi hayatına.
Tutun sen sevgiye,umutla dostum.

Şefkatle aşkı,sevdayı,bağrına bas.
Tek çare bekliyordu,seni.
Bırakma,tutacağın ümitlerin peşini.
Tutun sen, her zaman çarelere dostum.

Sonu musalla,kara toprak olsada.
İzin verme, acıyarak bakmalarına.
Kıyamazsın sevdiğini,tek başına bırakmaya.
Tutun sen dualarla,hayata dostum.

Sevdiklerinin,göz yaşları yıkasın,toprağını.
Cennet bahçeleri,olsun sana diyar.
Yüreğin, üşümesin senin asla
Tutun sen her zaman Allah yoluna dostum.