Hayatta herkesin bir gün çekip gidebileceğini öğrendi kalbim.
Belki derin yaralar açıldı yüreğimde,
Adın kaldı dilimde,
Gönlümü cız eden bir yoklukla kaldın bedenimde.
Hikayelerimin hazin sonu oldun sevginle,
Bir gün yenik düşebileceğimi öğrettin kalbime,
Onsuz Yaşayamam diyen dilime vurduğum kilitle,
Gözlerimi solduran feriyle be buruk bir kalple yetim kalmayı öğrendi yüreğim..
Sarmaşığın zehiriyle yaşamayı devam ettirebilmektir güçlü olmak,
Aklına her geldiğinde dudak ısırıp,unutmaya çalışmakmış yokluğuna alışmak,
Bizi anlatan bir şarkıyı mırıldanabilmekmiş hayata tutunmak,
Radyoda çalarken bizim şarkımız;
Ağlayıp üzülmek yerine sonuna kadar dinleyebilmekmiş ayakta kalmak..
Direnmekmiş yokluğuna,
Sahte olsa da gülümsemekmiş acıyı yenebilmek,
İçinde ne savaşlar verdiğini unutup acılara tutunmakmış sevdanı azaltmak..
Kayıt Tarihi : 30.8.2011 18:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Acılar içinde kalmışken yüreğim Mevla'ya yakarıp yazılan serpilişlerim..
TÜM YORUMLAR (1)