Tutun Ellerimi Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Bir cadı kazanına attım bütün dertlerimi,
Körün gör dediği nokta burası işte,
Neden gülümseyen yüzler birden yok olur?
Her şeyi bağlayan bir ip koptu, anlıyormusun?

Elde kılıç, dehşetengiz zalim kapıda,
Gürledi, titredim korkunç sesiyle,
Ayakta top misali aklım yerlerde,
Deli gömleği giydirdim birer birer,
Kabul gören bütün fikirlerime,

Düşünmeyi yasakladım, kendi evinde,
Kafatasımdan kovdum kendi beynimi,
Bu kadarı lüks geldi, kurukafaya,
Şimdi pişmanım ama iş işten geçti,

Çığlıklarla yuvarlanıyorken karanlıklarda,
Uçurumlara, dipsiz kuyulara, dev girdaplara,
Hangi dost eliydi, tutmayan ellerimden,
Hani nerede sevenlerim, neden yok oldular?

Bir dostu, bir seveni arar insanoğlu,
Yanıbaşında ister umutsuzca ama nafile,
Şimdi ellerimden tutun n'olur, sıkıca daha sıkı,
Çocukluğumdaki masallar, bırakmayın beni,