Tutuklu Gardiyan Şiiri - Ferhat Arıkan

Eski bir ağacın gölgesi düşer yüreğinin terkedilmiş bölgesine
Sonra bir bakarsın ağacın dalları gibi çırılçıplak
Utanırsın herkesten herkes senden habersiz ve yalnız
Ay ve yıldızlar yoldaşın olur sarıp sarmalarlar seni
Sen kederli, gece sessiz, sarılırsınız yalnızlığa
Ya ben !
Bende gelsem alır mıydınız koynunuza
Biliyorum yine çocukça söylediklerim
Ama işte ne yaparsın bu kirli dünyanın karanlığında
Büyüsemde çocuk olmayı seviyorum
Sonbahardır artık ilkbaharı göremeyen yüreğimiz
Hani yaz gelecekti ve çocukça koşup oynayacaktık
Hani geceye yıldız olacaktık ikimiz
Bir seni söyleyip hep seni okuyacaktı şiirimiz
Ellerim bağlı dönüp bakamıyorum bile ardıma
Bazen bir sızı düşüyor sen kalkmak isteyince aklımdan
Sonra sakin sakin dinliyorum bir şiir yazılmış
Adı sensin adın sol yanıma kazılmış
Hapsedilmiş çocukça duygularım kapalı yüreğinin ardında
Anahtarı yok anahtarım yüreğinde ki tutuklu gardiyanda

31.08.2021