Bütün sağanakların sonsuz labirentlerinde halkalanıp
İzi sevdadan önce beliren onlarca kahırlı mermilerden
Argın beklentilerin diz boyu aşkı taşıyan derelerinden
Usumda bağdaş kurup oturan bir yordamsın belki de.
Bir biz değiliz aslında yanılsamalı aynalarda tükenen
Üşümüş, solmuş, tükenmiş,özünden kopmuş resimlerde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta