Tutsaktı güneş geceden halesiyle
Ufuk çizgisinde kızaran gözlerinde
Bir mahkûm gibiydi fer
Yaşamın arka sokaklarında
Kısılan sesiyle...
Sormazdı zaman hali pür melâlini
Toprağa düşen yorgun bir yaprağın
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
