Ben doğayla kıcak kucağa büyüdüm.
Saçlarımda kasımpatların kokusu.
Kuşlar kadar özgürüm.
Denizler kadar sabırlı.
Dudaklarımda bülbüllerin türküsü.
Baktım bu kentte görkemli gökdelenler.
Beton, demir yığınlarının işgalindeydi toprak ana.
Bir hançer ölümcüllüğüne inat.
Saplanmıştı bağrına fabrika bacaları.
Oturup ağladım...
Tutsağıydı toprak ana hoyrat elelrin.
İdam sehpasına götürmüşlerdi sorgusuz.
Ben doğayla kıcak kucağa büyüdüm.
Savaş meydanlarında kılıncımdı güller.
Ölüme giden bir neferdim korkusuz.
*(Merhaba gazetesi/Şiir Köşeniz/29 Haziran 1981)
*(İnsancıl dergisi/Sayı:313/Ağustos 2016)
Kayıt Tarihi : 17.2.2008 17:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!