Tutsak Özgürlük Şiiri - İsmail Okutan

Neredeyim ben bu gün bilemiyorum.
Soğuk duyguların ortasındayım
Burası demli korku, koyu karanlık
Hayatım çetenin elinde satılık
izbe duygular hükmediyor her tarafa

Ben annemden öğrendim;
susmayı ve ağlamayı
Birazcık utangaç olmayı
Babamdan öğrendim;
Korkmadan yürümeyi
Gözyaşlarımı saklamayı
Korkunun üzerine doğru gidip
yüreğimi çoğaltmayı.
Ayaklarına pranga vurulmuş özgürlüğü çoğaltmayı.

Öfke dolu yüreğim kusuyor yüzüne
bir ülkenin yere serilişine bakıyorum
Yıldızların yer yüzüne serpilişine
Her an kanatılan hislerim
kanatlanıp uçuyor sana
Şuurlu bir anımda aklımda kalıyorsun her gün

Aklımla bakıyorum ki
Hiç göç etmedi duygularım tutuklu hayatlara
Gök razı olmasa bile
kanatlanıp uçtum
Karanlıkların ardından söken şafakla birlikte
bir çocuğun yüreğinden gülücükler aldım yanıma

Ey gökyüzüne silah sıkan parmaklar
vazgeçin benden,
ben tutsak bir özgürlüğün peşinden koşuyorum.
Bir kuşun kanadına tutundum gökyüzüne çıktım.
Zindanda değil hayatta öğrendim tutsaklığı
Evinde vurulan çocuğun kanı dökülünce yeryüzüne
Köpürdü isyanım, kabardı damarlarım.
Bak nasıl koşuyorum sana doğru.
Bak kanatlanıp nasıl uçuyorum
sana tapulanmış topraklara

kim demiş ki tutsaklığa zincir vurulmaz
Özgürlüğe tutsak edildi yüreğim.
Sevdam özgürlüğüme sebep.